Het Ontmoetingscentrum en het dorp Raamsdonk zijn al decennia met elkaar verbonden. Bijna iedere inwoner heeft wel een band met het voormalig klooster.

Nu het OMC helemaal gerenoveerd is en binnenkort feestelijk wordt geopend, heeft het dorp weer een parel om trots op te zijn. De komende jaren kunnen verenigingen en belangstellenden weer volop gebruik maken van de werkelijk prachtige inrichting van het gemeenschapshuis, maar daar ging wel een heel lange weg aan hindernissen aan vooraf.

Deuren sluiten

Het had niet veel gescheeld of het OMC had pakweg zo’n tien jaar geleden zijn deuren definitief moeten sluiten. “We zagen het toen heel somber in,” vertelt Ralph Kievits, die heel het traject als bestuurslid heeft doorlopen. “Het achterstallig onderhoud was bijna niet meer te overzien terwijl de inkomsten al een aantal jaren terug liepen. De installaties waren sterk verouderd, de leien op het dak bijna verpulverd, waardoor er diverse lekkages waren.” Door de enigszins unieke beheers constructie van het gebouw kon het Ontmoetingscentrum niet rekenen op enige subsidie van de gemeente. Het bestuur had bij de gemeente met enige regelmaat hun zorgen geuit over de toekomst van het gebouw.

In gesprek met de gemeente

“In 2014 hebben we een brandbrief geschreven naar toenmalig wethouder v.d. Kieboom, omdat onze laatste twee huurders de bibliotheek en de buitenschoolse opvang het pand zouden verlaten vanwege nieuwe plannen in de gemeente. We hebben toen goede gesprekken gevoerd en de gemeente leek echt doordrongen van onze problemen, ze wilde ons graag helpen maar doordat de horeca zelf door het OMC werd geëxploiteerd, bleek het voor de gemeente lastig om financieel bij te springen. Het was voor het bestuur en medewerkers een vervelende en nare tijd, waarbij we uiteindelijk afscheid hebben moeten nemen van onze eigen horeca mensen, dat is zuur. Verder was het ook best wrang dat bijvoorbeeld de Schattelijn toen jaarlijks een mooi bedrag aan subsidie kreeg.”

Heel veel werk verzet

“In 2017 is er een ‘rondetafelgesprek’ geweest met de gemeente en andere belanghebbenden. Uiteindelijk is hier een toekomstplan uit voort gekomen. Ik wil wel benadrukken dat er heel veel mensen achter de schermen heel hard gewerkt hebben. Uit een onderzoek kwam naar voren dat alleen al het achterstallig onderhoud aan het gebouw een slordige miljoen euro zou gaan kosten. Daar kwam de renovatie van de binnenzijde nog bovenop.” Samen met de gemeente werd een rijks- en provinciale subsidie aangevraagd. Met deze bedragen kon een begin worden gemaakt met het renoveren van het dak en het vervangen van de kozijnen (2020). Vanaf die tijd is er heel veel werk en energie gestopt in het aanvragen van subsidies en bijdrages.

“Soms moet je ook net de juiste mensen treffen, die de weg weten bij de provincie en het rijk.” Met heel veel formeel papierwerk werden toch serieuze bedragen binnengesleept.

Stroomversnelling

“Uiteindelijk is er in 2021 een plan van aanpak geschreven door Peter Berende, onze huidige voorzitter. Een gelikt boekwerk waar tot op detailniveau de gehele renovatie in beeld is gebracht, inclusief de geschatte kosten. Door dit boekwerk is een- en-ander in een stroomversnelling gekomen. De stichting OMC heeft samen met de gemeente een lening afgesloten om de renovatie te bekostigen. Door een deel van het pand commercieel te verhuren en een jaarlijkse bijdrage van de gemeente is er nu een sluitende begroting.

Vergeet niet dat de laatste jaren de prijzen van materialen door het dak zijn gegaan, dus de begroting was al snel achterhaald. Met het plan van aanpak hadden we echter een realistisch document in handen, waardoor we nieuwe subsidies aan konden boren. Daarnaast hebben we met veel vrijwilligers de kosten kunnen drukken door op zaterdag veel kluswerk zelf aan te pakken.”

Mooie toekomst

Mensen die binnenkort door het gebouw lopen, hebben werkelijk geen idee wat er afgelopen tien jaar achter de schermen is gebeurt. Ook waren er wel mooie dingen te melden; tijdens de reparatie van het dak werd er een grote steen zichtbaar met de naam van de metselaar erop, na enig speurwerk bleek de steen in 1906 gemetseld te zijn door een metselaar uit Den Haag.

“We kunnen nu gelukkig vooral vooruit kijken met een prachtig gemeenschapshuis waar iedereen zich thuis voelt en veel potentieel heeft voor allerlei evenementen.” (J.V)