Zeker, er staan werken tussen die je even vrolijk bij galeries als Moya of DNK kunt zien. Niet dat ze binnen de kloosterdriehoek misstaan hoor, maar zo bijzonder zijn ze nou ook weer niet. Ja, met een heleboel woorden erbij misschien wel, maar kunst is om naar te kijken hè, daar krijg je mij – en velen – niet vanaf hoor. Dus iets spreekt je aan of doet dat niet. En als de een om iets moet lachen kijkt de ander verstoord op.
Het is de derde Biënnale alweer, die u tot 16 juli nog kunt bezoeken, alle dagen behalve dinsdags. Zie www.h3hbiennale.nl. Natuurlijk is het wel eens leuk om wat uitleg bij de werken te krijgen, want soms snap je gewoon niet wat er staat. Daarvoor heeft de organisatie 220 vrijwilligers getraind en geschoold en is er een fraai boekje met tekst en uitleg.
Allereerst is er natuurlijk het best wel unieke gebied waar de werken staan. Lekker stil, behalve bij oostenwind, want dan hoor je de nabije A27 wel erg goed. Maar zelfs dat went. Het is werkelijk een prachtplek waar je naar een bewerkte versie van Junglebook zit te kijken. Wat het met kunst te maken heeft weten we niet, maar de (volle) flessenverzameling in de Paulusabdij werkt wel op de lachspieren, net als die wip in de tuin van de OLV abdij. In de Paulusabdij ook een verzameling i-phones die op een kunstige manier aan elkaar zijn geplakt en fraaie foto’s die een blik naar buiten vanuit allerlei moskeeën bieden. Je moet maar op het idee komen. In Catharinadal draait een hele fraaie film, Djo getiteld, waarin de mens en zijn hond centraal staan. Grote vraagtekens heb je bij een stel in het zand gelegde stenen. Die zouden de plaatsen waar de zon door het bladerdak komt moeten vervangen. Tja… en al even veel vraagtekens bij die ‘vogelverschrikkers’. Fraai is een op werkelijke grootte (maar van piepschuim gemaakte) satelliet. In de kerk van Catharinadal staan een zestal glazen platen. Kom je binnen dan zijn ze allemaal grijs, maar door de lichtval veranderen ze van structuur en kleur. Da’s dus best spannend, net als de ‘Spiderman’.
Misschien net ietsje minder spectaculair als de vorige editie, maar dat is ook tamelijk persoonlijk natuurlijk. Meer dan de moeite waard blijft het om tot 16 juli een keer een bezoek te brengen.
evr