In het digitale tijdperk van muziekstreaming is het een zeldzaamheid geworden om volledige albums te beluisteren, maar echte muziekliefhebbers weten dat het luisteren naar een album van begin tot eind een unieke ervaring kan bieden. In de reeks ’Vinyl Verhalen’ neemt Dennis Mikhout elke week een iconisch muziekalbum onder de loep. Tijdens deze ontdekkingsreis onthult hij de verhalen achter deze albums, variërend van klassieke studiomeesterwerken tot memorabele live-opnames, ongeacht het genre en tijdperk. Deze week: The Joshua Three van U2.
In 1987 bracht U2 The Joshua Tree uit, een album dat niet alleen hun geluid opnieuw definieerde, maar ook hun status als een van de meest invloedrijke rockbands in de geschiedenis bezegelde. Met een mix van politieke statements, spirituele diepgang en muzikale ambitie wist het album een hele generatie te raken.
Het verhaal van U2 begint in 1976 in Dublin, Ierland, toen een groep tieners reageerde op een oproep op het prikbord van hun school. Larry Mullen Jr., de drummer van de band, zocht bandleden, en niet lang daarna sloten Bono (Paul Hewson), The Edge (David Evans) en Adam Clayton zich aan. In het begin waren ze een onstuimige punkband, maar zelfs toen al hintte hun muziek naar iets veel diepers. Na enkele veelbelovende albums, kreeg U2 in de jaren ’80 de wind in de zeilen. Vooral hun liveoptredens, met Bono’s charismatische podiumperformance, bezorgde de band een groeiende schare fans. Toch voelden ze dat hun muziek nog een stap verder kon.
Het idee voor ‘The Joshua Tree’ ontstond tijdens de Amerikaanse tournees van U2 halverwege de jaren ’80. Bono raakte niet alleen gefascineerd door het Amerikaanse landschap maar ook door de vele culturele tegenstellingen van het land. Hij noemde Amerika een “desert of broken dreams”, dit beeld werd de ruggengraat van het album, dat niet alleen muzikaal maar ook visueel (denk aan de iconische albumhoes) sterk verwees naar de eindeloze vlakten van het Amerikaanse Westen. Met producers Brian Eno en Daniel Lanois zocht U2 naar een geluid dat zowel de grandeur als de leegte van Amerika kon weerspiegelen. De band wilde de grenzen van hun geluid verleggen en liet zich inspireren door gospel, blues en folk, terwijl ze hun kenmerkende intense geluid behielden.
Eno en Lanois speelden een cruciale rol en moedigden experimenten aan, waardoor de band hun ideeën kon omzetten in een samenhangend geheel. De sprankelende gitaarklanken van The Edge waren een bepalend element, vaak gecreëerd met delay-effecten die het album die typische sfeer geven.
Het opnameproces verliep echter niet zonder problemen. De band worstelde met perfectionisme en werkte soms tot diep in de nacht om de juiste sfeer te vangen. Op een gegeven moment waren de spanningen zo hoog dat U2 overwoog om het project stop te zetten. Toch was die toewijding juist wat ervoor zorgde dat elk nummer een eigen sfeer kreeg, variërend van ruig en politiek geladen tot intiem en introspectief.
Deze twee tracks zijn kenmerkend voor The Joshua Tree:
‘Where the Streets Have No Name’: The Joshua Tree opent met deze track, een nummer dat de grootse stijl van U2 perfect belichaamt. Van de betoverende orgelintro tot de opzwepende gitaarriff van The Edge voelt het nummer als een spirituele zoektocht. Bombastisch en met een tekst die perfect aansluit bij het grootschalige gevoel dat het album uitdraagt. Het werd geïnspireerd door Bono’s ervaringen in Ethiopië en zijn verlangen naar een wereld zonder verdeeldheid.
‘With or Without You’: een meeslepende ballad die thema’s als liefde, verlangen en emotioneel conflict verkent. De hypnotiserende baslijn, lichte gitaarklanken en Bono’s kwetsbare zang creëren een diep ontroerende sfeer. Dit nummer betekende een doorbraak voor de band en bereikte de top van de hitlijsten in meerdere landen, waarmee U2 een breder publiek wist te bereiken.
Bij de release op 9 maart 1987 werd ‘The Joshua Tree’ met lof overladen en een commercieel succes. Het sloeg in als een bom en won onder andere de Grammy voor Album van het Jaar in 1988 en verkocht wereldwijd meer dan 25 miljoen exemplaren. De bijbehorende wereldtournee, waarbij U2 voor het eerst grote stadions wist te vullen, bevestigde hun status als dé band van het moment. Decennia later blijft het album inspireren. In 2017 vierde U2 het dertigjarige jubileum met een wereldtournee waarin ze het album in zijn geheel speelden. Fans van alle leeftijden kwamen samen, wat bewijst dat deze plaat nog steeds generaties weet te verbinden én relevant is.