Wat is politiek, of wat daar in onze Raadzaal voor doorgaat, toch een vreemd tijdverdrijf. Onder het motto ‘Waarom makkelijk, als het ook moeilijk kan’, vertraagde de Raad de oplossing van een belangrijk vraagstuk.
Voorkeursplek
Moet de opvangplek voor Oekraïners, asielzoekers en eigen starters op trainingsvelden van RFC komen? Daar moet de Raad toch na diepgaand overleg kunnen uitkomen, zou je denken. Na een debatraad die al uren duurde, werd de beslisraad een graadje erger. Tegen elven wilde men na drie uur met stemming beginnen. Daar waren aan vooraf gegaan: een babylonische spraakverwarring over een amendement, schorsingen, heen en weer praten en ook echt overleg over bijna twee handen vol moties en amendementen.
Spoor bijster
Diverse Raadsleden waren het spoor toen al bijster, om nog maar niet te spreken over mensen op de publieke tribune en geïnteresseerden thuis, ondanks verwoede pogingen van de voorzitter om spijkers met koppen te slaan.
Waarschuwing
Bij het stemmen over het eerste amendement staakten de stemmen: 9 voor 9 tegen, Mariska Cornet was afwezig. Daarmee kwam een abrupt einde aan stemmingen over wijzigingsvoorstellen, want regeltjes schrijven voor, dat bij staken van stemmen het onderwerp naar de volgende vergadering gaat. De griffier had de Raad al gewaarschuwd dat twee amendementen niet samen door één deur konden. Maar dat bleek aan dovemansoren gericht.
Opschuiven
Uit de Raad gingen stemmen op dat een voorstel waarop zoveel amendementen en moties nodig zijn, geen goed voorstel kan zijn. Opmerkelijk was, dat er al een tijdje een idee op tafel lag om de voorgenomen plek aan de Eendrachtsweg wat meer richting Made op te schuiven. De sportclubs zouden dan niet meer klem zitten. Zowat de hele Raad zag dat wel zitten en zelfs het College was positief: “Laten we gaan voor ‘de punt’ naast de sportvelden”, betoogde wethouder Hein de Jongh. Wat wil je nog meer. Maar de Raad had kennelijk toch te veel oog- en oorkleppen op, om de uitgestoken Collegehand onmiddellijk aan te pakken. Dan zou immers jouw wijzigingsvoorstel niet aan bod komen. Een staaltje van ‘waarom makkelijk, als het ook moeilijk kan'. Soms valt onze Raad weer terug in onvolwassenheid. Veel mensen in ongeloof achter latend.
Elleboogje
De Raad kwam door oeverloos ‘elleboogje drukken’ zelfs niet toe aan behandelen van het tweede onderwerp; de vraag of opvang in het Hoge Veer moet worden verlengd tot nieuwe woningen klaar zijn. Het moest eigenlijk allemaal snel, maar de Raad speelde weer eens een keertje kleuterschool.
Frans van Son