Door Johan Verlouw
Ik heb helemaal niets met het woord ‘bucketlist’. Toch stond de Nijmeegse Vierdaagse nog ergens op een briefje genoteerd. Volgens enkele familieleden was dat wel iets voor mij. ‘Jij houdt van wandelen en je conditie is in orde.’ Tja… beide zijn waar, nou waarom ook niet. Alleen nog even inschrijven, maar dat is misschien wel het grootste obstakel. Hoe kom je tussen 47.000 lopers? Met een tip van een dorpsbewoner, wat kunst en vliegwerk en een stukje tijd van de baas, kwam ik toch op de deelnemerslijst. Nou dat was in ieder geval gepiept. Nu nog een slaapplek regelen en wat kilometers maken en ik ben het mannetje. Een slaapplek zelfs midden in Nijmegen was al vrij vlot geregeld. Samen met loopmaatje Jozef de nodige kilometers gemaakt op een vroege zondagmorgen... ik was er klaar voor.
Enkele dagen voor de start moest ik plots op zoek naar een nieuwe slaapplek, Nijmegen werd verruild voor Oss (soms wel makkelijk als je een grote familie hebt). Op zondag nog even mijn startbewijs halen en ik kon beginnen. Je startbewijs moet voor vijf uur opgehaald worden. Half drie in Nijmegen moest toch ruim op tijd zijn...? Ai, er waren meer mensen die zo dachten. Om tien voor vijf was ik aan de beurt, oefff.
Ik heb zelden zo’n groot evenement meegemaakt, werkelijk bizar. Bij de start, onder het lopen, bij de finish, in de stad, op het station. Overal een massa mensen, wat een feest. Misschien voor veel mensen moeilijk te geloven maar in Nijmegen en omstreken is dit veel groter dan carnaval bij ons. Geen gedoe, je kunt met iedereen een praatje maken, je wordt overal geholpen als het moet, iedereen goed gemutst. Echt geweldig.
Door een paar vervelende blessures werd de tocht zwaarder en pijnlijker dan gehoopt. En eerlijk, voor het wandelen hoef je het niet echt te doen, het is zo massaal dat je nooit op je eigen tempo kunt lopen, maar bij elk dorpje staat alles weer op z’n kop, wat een feest.
Is het een wereldprestatie...? Nee, verre van dat maar een stukje discipline en doorzetten vraagt het wel. Jezelf een keer verslapen, een trein gemist, (een trein die uitvalt!), een controlepost gemist, een verstuikte enkel en de pret is over. Nee, ik hoef de Vierdaagse geen tien keer te lopen, maar het is heel gaaf om als deelnemer zo’n groot evenement mee te mogen maken.