Zaterdag aan het eind van de middag is het nog rustig, in café d’Ouwe Haven. Maar toch lopen er al vaste klanten binnen om er een laatste pilsje te komen pakken. Het Waspikse café sloot na afgelopen weekend voorgoed zijn deuren. “Het is wel even slikken”, zegt kastelein Chiel Smits. “Maar er verdwijnen zo veel kroegen momenteel, ik denk dat het niet anders kan.”

Door Hetty Dekkers

Op de één na laatste dag dat d’Ouwe Haven nog open is, zondag was er ook nog groot feest met dj’s en artiesten, zijn de klanten een beetje weemoedig. Twee dames komen binnen. Eén van hen, Dini Smits (83), is de tante van de kroegbaas. “Dit café was eerst van mijn broer Jos, en daarvoor was mijn vader hier stamgast”, vertelt ze. “Ik weet niet beter dan dat dit altijd een café is geweest. Vroeger stond er een orgel, dan gingen wij hier dansen. Ze hadden ook echt softijs, als eerste in Waspik, met slagroom, weet ik nog.” Dini denkt dat het verdwijnen van d’Ouwe Haven een aderlating is voor het dorp. “Dit was een van de laatste cafés, ik vind het wel jammer.”

Sloeg in als een bom

Chiel Smits (54) is het roerend met haar eens, maar toch heeft hij de juiste beslissing genomen, denkt hij. “Ik heb dit café 25 jaar geleden overgenomen van mijn oom. Ik hielp al mee achter de bar en kwam hier vaak als klant. Toen ik begon, was het een oubollig café, met twee biljarts. Ik heb de boel toen flink op de schop genomen en er een café voor de jeugd van gemaakt. Met dj’s, bandoptredens enzo. Dat sloeg in als een bom en draaide jarenlang goed.” Maar op een gegeven moment trok de jeugd naar de stad en veranderde het karakter van d’Ouwe Haven. “Het werd opnieuw een beetje oubollig, met voornamelijk biljarters en darters”, zegt Chiel. De klandizie liep terug en in coronatijd zette hij zijn café al te koop. Daar kwam niemand op af die het horecabedrijf voort wilde zetten. Uiteindelijk hakte Chiel de knoop door. Hij gaat dertien appartementen bouwen op de plek waar hij jarenlang lief en leed deelde met zijn klanten. Begin oktober gaat het café plat en is het echt gedaan met d’Ouwe Haven.

Gastvrije dorpskastelein

Arjan Kamp sjouwt met kabels omdat hij vanavond als dj optreedt. “Ik loop hier al twintig jaar rond”, zegt hij. “Eerst als vaste klant, later ook als dj. Het was een gezellig dorpscafé, waar altijd iets te doen was. Er zijn hier veel relaties ontstaan, en ook weer veel kapot gegaan.” Chiel was volgens hem een echte dorpskastelein. “Gastvrij, stond voor iedereen klaar. Als de volleybal- of voetbalvereniging een kampioenschap had te vieren, zorgde hij voor ontbijt.” Arjan gaat het café heel erg missen, weet hij nu al. “Waar moeten we volgend jaar carnaval gaan vieren? Ik heb nog geen idee.” Chiel vraagt zich dat zelf ook af. Maar voorlopig gaat hij een dag in de week in de plaatselijke voetbalkantine achter de bar staan, daarna kijkt hij wel verder. “Ik heb een geweldige tijd gehad hier. Nu eerst maar eens even bijkomen en de boel laten bezinken.”