Door Tom Rietveld

Een passie die aan de muur hangt

Wie bij Kees Jespers thuis binnenstapt, ziet direct waar zijn hart sneller van gaat kloppen. De muren hangen vol prachtige stadsgezichten, oude foto’s en pentekeningen van Geertruidenberg. Elk beeld vertelt een verhaal van gebouwen die verdwenen zijn tot momenten die anders in stilte door de tijd zouden zijn opgeslokt.

Centraal in zijn woonkamer prijkt een enorm uitvergrote foto van de historische Venestraat, waar ooit een imposante kerk stond die de straat afsloot. “Ja, dat vind ik prachtig,” glimlacht Kees. “Ik ben er zelfs ter communie geweest.”

Een verzameling vol herinneringen

Het pronkstuk van zijn passie is te vinden in tientallen verzamelalbums vol historische ansichtkaarten; honderden, misschien wel meer dan duizend stuks. Aangelegd in bijna een heel leven van speuren.

“Vroeger had elk winkeltje hier een eigen serie ansichtkaarten,” legt Kees uit. “Op de achterkant stond dan gewoon de naam van het winkeltje: Wed. Van Alphen, Adriaan Dupont, Bellaard, Broeders, Corry Joosen… noem maar op.”

Dankzij de aanwezigheid van de havenkazerne werden kaarten massaal verstuurd door militairen. Daardoor duiken kaarten met Geertruidenberg regelmatig op het spoor van postzegels door heel Europa terug.

Zijn verzameling kreeg een extra duw wanneer lot of vriendschap hem goedgezind was.

Een goede vriendin liet hem haar collectie al bij leven na; een bijzondere erfenis. Ook kreeg hij mappen van stadshistoricus Bas Zijlmans. Toch kocht hij veel bij elkaar, vaak op marktplaatsen en verzamelbeurzen.

“Het is niet duur als niemand het wil hebben,” knipoogt hij. “Maar zodra twee mensen interesse hebben, dan wordt het vechten.”

Koninklijke Tukker-kaarten

Sommige kaarten zijn zeldzaam en worden door verzamelaars beschouwd als het summum: gedrukt naar foto’s van de Gorkumse fotograaf Tukker.

“Dat zijn wel de duurste,” vertelt Kees terwijl hij zorgvuldig een album openslaat. “Daar betaal je zo 25 euro per stuk voor… als je geluk hebt.” Het zijn kaarten met vaak minimale verschillen: een persoon meer in beeld, een andere wagen… Het soort detail waar een ware liefhebber direct warm van wordt.

Geordende geschiedenis

Kees laat niets aan het toeval over. In een la bewaart hij een unieke USB-stick, daarop staat een volledig overzicht van de collectie, met beschrijvingen en herkomst.

“Bas Zijlmans zei: jij krijgt ’m, maar je mag ’m nóóit verkopen. Dat beloof je dan.”

Thuis heeft hij alles keurig gescheiden per thema:

Het Agnesgesticht

De Dongecentrale

De tankfabriek (Siemerink)

Straten, pleinen en cafés

Winkels met eigen kaartseries

Voor elke vraag uit de buurt heeft hij het juiste album binnen handbereik. “Dan wordt het leuk,” vertelt hij. “Mensen zien hun ouderlijk huis of herkennen een winkel die nu allang weg is. Dat brengt herinneringen terug, je geeft iemand even een stukje verleden terug.”

Creatieve handen: meer dan kaarten alleen

De liefde voor erfgoed beperkt zich bij Kees niet tot papier. Hij restaureerde meerdere religieuze beelden met verf, bladgoud en eindeloos geduld. “Zo’n Heilig Hartbeeld vind je zelden meer zonder beschadigingen,” zegt hij trots.

Daarnaast bouwde hij prachtige modellen van binnenvaartschepen. Kunstwerkjes die zelfs in musea in Maassluis en Gorinchem worden tentoongesteld. “Beetje knutselen, muziekje erbij... heerlijk. Gewoon in een klein schuurtje, hoor. Geen luxe werkplaats nodig.”

Verzamelen is delen

Zijn Facebookreeks met oude foto’s werd een groot succes. Maar sociale media bleken een mijnenveld: “Dan ging het ineens niet meer over het plaatje, maar over foute personen uit de oorlog of oude ruzies. Daar doe ik niet aan mee.”

De essentie van verzamelen is voor hem: verbinding door herkenning. “Als je oud bent en je ziet je straat zoals ’ie vroeger was… dat kan je dag maken,” zegt hij.

Een maandelijkse rubriek in De Langstraat ziet hij dan ook helemaal zitten: “Één kaart per maand, met een klein verhaaltje erbij. Dat zou toch prachtig zijn?”

Een monument van herinneringen

Bovenal is Kees een man die het verleden een toekomst geeft.

Hij koestert wat anders verloren zou gaan.

En dat doet hij met liefde, niet voor een zeldzaam object, maar voor de herinnering die erin schuilt.

“Je denkt soms dat je niets bijzonders hebt,” zegt hij. “Maar iedereen draagt een verhaal mee.”

Dat geldt zeker voor de ansichtkaarten van Kees Jespers én voor de verzamelaar zelf.